Rap&Scrap: Niet compleet woordeloos, maar weinig woorden nodig

 Subtitel: Rap in Scrapothekerindorp

Ik ben door de bank genomen van de "geen hulp aanvaarden". Lief aangeboden, maar ik red het wel. Maar blijkbaar was ik er op dat moment zo aan toe, dat ik zomaar "ja!" riep toen iemand -die ik louter en alleen van het internet ken- ons haar appartement aanbood deze kerstvakantie.

Wat dacht ze (die ene) wel? Een wildvreemd gezin dat zich op internet wellicht volslagen anders voordoet dan in het echt, zomaar toelaten in je huis? Je sleutel toevertrouwen?

Wat dacht ze (die andere) wel? Tweemaal 850 kilometer rijden als je toch al over je grensje zit en geen vakantiedagen meer hebt, voor netto 3,5 dagen daar?

Nou, wat dacht je? Allebei de dames zaten goed. Ik heb haar appartement niet gesloopt en zij zat juist dat deze dagen ons goed zouden doen. Dat gezegd hebbende is Ellen van de buitencatgorie. Het aanbod was te bijzonder. En man oh man, wat was het precies wat we nodig hadden!

Zo'n mooie persoonlijke privé-parkeerplek krijg ik NOOIT meer



Kant en klaar speelgoed stond voor de Musketiers klaar.



Rap houdt niet van spelletjes. Meelezende O.O. is mijn getuige: ik wilde nooit meedoen, mijn hele jeugd niet. Maar deze vakantie van netto 3,5 dagen deed ik mee. Ik heb spelletjes gespeeld tot ik een ons woog!

Ik had nog maar een paar letters nodig, ik zweer je: ik had bijna PANNENKOEKENLEKKERNIJ neer kunnen leggen voor 3 keer woordwaarde!



En we hebben de schitterende kerk bezocht van Scrapothekerindorp. Bij het kerststalletje spotte Wijzemans het "kindje Jozef" #bijnagoed. We hebben er 3 kaarsjes gebrand (elke Musketier eentje): (1) Voor ernstig ziek Dinnetje waar ik zoveel aan moet denken, (2) Voor O.O., omdat ik weet dat ze dat fijn vindt en het soort van traditie is, en (3) voor N. die op haar wolkje in de hemel dobbert met haar poes Gijs. Ik hoop dat niemand beledigd is: ik geloof niet, maar ik geloof wel in kaarsjes aansteken...



A snowy-tastic holiday!



En dan is Spelmaker ineens ziek op zijn verjaardag ("Mama, dit is de ergste verjaardag ooit!") 's Avonds knapt hij pas een beetje op. Het zat er op de heenreis al een beetje aan te komen. Gelukkig zaten we daar: we hadden daar veel meer aandacht voor de pechvogel dan we thuis zouden hebben gehad.



Geef ze een trein en alles is okay! (Let niet op dat oog.)



Ik herhaal: let niet op dat oog! (Hij had er nul last van, maar hij wist wel wanneer mama het op de gevoelige plaat wilde vastleggen om er een toepasselijke blik bij te creëren.)



Een getalenteerde mooie jonge dame bood haar slaapkamer aan voor de drie Musketiers...



Spelmaker is slim. Kan voetballen....en blijkbaar ook fotograferen.



En in Scrapothekerindorp kocht Rap een paar DrMartens, eindelijk weer! Er waren tijden dat je me kon uittekenen in die dingen. Met een hele goede reden gaat Rap hoge-hak-loos: ze doet weer DrMartens hebben! En dat lampie, daar op de achtergrond? Dat lampie is zo gaaf dat Rap het heeft gekopieerd van Scrap. De Bevelvoerder heeft beloofd het morgen op te hangen.



Ik ga niks verklapen over wat ik heb achtergelaten voor ze, want zij zien het pas morgen als ze thuiskomen....ik zal alleen een sneek preview geven...een doos vol...uit mijn hoofd een pakje of vijftien....twintig?