Over niet in kouwe kleren gaan zitten en zennn Rapunzeltje over juffen, zennnn....

Maandag mocht ik naar Wijzemans toe toen hij nog lang niet bij was. De tube zat nog in zijn mond. De arts vertelde me dat ze meer had moeten snijden dan ze had ingeschat en dat het allemaal nog zo verkleefd had gezeten dat het complete gebied één grote wond was, in plaats van alleen maar een randje. We moesten rekenen op behoorlijk wat pijn.

Enkele minuten later begon het proces van bijkomen. Hij was er zelf niet bewust bij, maar kokhalzend de tube uitspugend, huilde hij dat hij naar huis wilde. En toen hij viel weer weg. Wakker wordend ging hij huilen; hij wilde naar huis. Eenmaal echt wakker was hij doodongelukkig: hij wilde naar huis. En toen voor het echie. Ik keek de verpleegkundige smekend aan, maar ze gaf aan dat hij niet eens op zijn benen kon staan; zo mocht hij echt niet weg. De arts was onbereikbaar. Iets met prostaatoperaties, of zo.

Twintig minuten later echter, was ze om. Moeten blijven was dan wel het protocol, maar in dit geval was het absoluut niet in het belang van het kind. Ik overtuigde haar dat ik hem van de hoofduitgang die 50 meter heus wel getild kreeg naar de auto. Het kind was utterly miserable en moest naar huis. Ik kreeg van Wijzemans toestemming hem alleen te laten om een rolstoel van ver weg te halen. Dat was voor mij het ultieme teken aan de wand: het kind moet hier weg en moet naar huis.

Het is een ingreep van niks, heus. Maar wel als je vijf jaar oud bent. En dus ook als je de mama van dat vijf jaar oude drommeltje bent. En Wijzemans ervaarde het op zijn wijze...Ik heb maandag twee jaar van mijn leven ingeleverd, ik zweer het.

Het herstel gaat met horten en stoten. We zijn aan huis gebonden. Het feit dat de school allerlei "ouders-doe-mee-en-kom-vooral-naar-school"-activiteiten heeft als ochtend-zing-evenementen en kerstdiners maakt het er allemaal logistiek gezien niet eenvoudiger op.

Morgenavond is het kerstdiner van de school en elke ouder mag wat klaarmaken. Gisteren hebben wij de Spelmaker de opdracht gegeven de juf te melden die 30 mini-slavinkjes die we hadden toegezegd van de lijst te schrappen. De boodschap: het lukt niet met Wijzemans en het herstel. (Rapunzel is alleen die dag en ze kan geen boodschappen halen en ze kan al helemaal niet 's avonds de vleesjes wegbrengen.)  De Spelmaker kwam terug met de boodschap van de juf dat ze ERG teleurgesteld was: het hoefden er geen 30 te zijn, maar één of twee kon toch wel?

Zennnnnnn, Rapunzel...zennnnnnn

Geopereerd broertje...het gaat om aantallen? Jij.Snapt.Het.Niet? Hoe hadden we zo dom kunnen wezen, he? Rapunzeltje voelde een enorme woede opborrelen. Daarbij...sinds het onderbroek-gym-incident heeft de juf van de Spelmaker geen enkel potje meer dat ze bij me kan breken. Sterker nog: ze staat serieus bij mij in de min en ze zal oprechte pluspunten moeten scoren voordat ik haar überhaupt het voordeel van enige twijfel wil gunnen. Minpunten als deze vallen bij mij direct in de paarse zone.

Rapunzeltje had daarbij soort van "stress" gehad op maandag, heeft haar huilbui van maandag nog steeds niet uitgehuild, heeft in drie nachten opgeteld slechts 11 uur geslapen EN heeft niet kunnen hardlopen van de vermoeidheid. Let me tell ya: dat is niet goed voor het humeur van Rapunzel. Rapunzel was het liefst ontploft. Maar....het welzijn van Spelmaker is ook in het geding, dus ontploffen was wellicht niet direct de beste optie.

Ik weet niet waar ik het vandaan heb geschraapt, maar ik heb een enorm beleefd en rationeel briefje geschreven. De drift spoot tijdens het schrijven uit mijn tenen. Het briefje ging sec over de logistieke problemen die wij ervaren en dat ik zelfs nog een probleem zie in het aanwezig zijn van Spelmaker bij het diner: hij zal alleen in het donker van en naar school moeten lopen? Ik vind dat eng! Ik eindigde het briefje met het verzoek of ze in het vervolg haar mening over ons vooral naar ons en niet naar hem moet ventileren, want hij is bang dat hij straf krijgt. Ik heb het woord ventileren uiteraard niet gebruikt, maar ze moet "haar ding" vooral naar mij uiten. Ze heeft mijn mobiele telefoonnummer y'all.

De Spelmaker las de brief en ging helemaal akkoord. Maar Rapunzel heeft nog last van loslopende driftbuien en woede en onvewerkt leed. Ze wil het liefst iemand slaan. Vrijwilliger, iemand?