Keek op de week

Ik ben dol op mooie foto's maken. Ik ben dol op mijn spiegelreflexcamera met toeters en bellen en mooie lens en zo. Maar in de praktijk zijn er heul veul plotselinge foto-waardige momenten. Van die momenten die ineens bijzonder blijken...en uiteraard loop je niet de hele dag met dat ding om je nek, dus ook nèt dát moment niet. Al die momenten die je zo mooi had vast kunnen leggen met je super-duper camera loop je mis. En als je dat ding net wel om je nek hebt, willen je kinderen ineens niet emotioneel of foto-waardig poseren kijken.

Dit alles veranderde met de intrede van mijn aaifoon. Maar elke willekeurige andere smartphone zal het vast ook wel doen: foto's maken met emotie, net op dat moment. Met een lach en een traan, zonder de 12 megapixels en altijd scheef en bewogen, maar oh zo mooi.

Mijn keek op de week.

Drie jaar. "Mama! Een skateboard met een poppetje!" Ik moest er een vergrootglas leesbril bij halen, maar verdomd zeg.

Nooit meer naar de cèche. Noot meer. Ik durf te beweren (maar laat het Draakje niet horen) dat ik er nog blijer mee was dan hij. Na drie kinderen en negeneneenhalfjaar drama.

Nooit. Meer. Créche.

De tijgerpleister is een versiersel. Voor over zijn littekenverminderende gel. (Denkt hij: de pleister zit er zodat hij het litteken-ding niet kwijt raakt.) De muts is een versiersel van de créche. Voor zijn laatste dag.

Deze maakte ik dan wel weer met toeters en bellen. Ik kocht voor het eerst in mijn leven een ananas. (Moeilijk woord om te typen, trouwens, merk ik nu.) Gelukkig lijken twee van de drie Musketiers op mij en lusten zij het ook niet. En Wijzemans? Die lijkt alleen maar in uiterlijk op mij.

Wijzemans schreef voor mij op het bord wat hij wilde dat gehaald moest worden. Ik verbeterde alleen maar dat "eier" in "eierkoeken" niet met een j ertussen wordt geschreven (gek hè, want je spreekt hem wel uit). Hij vroeg ook nog of je fruit schrijft met de f van franca of de f van vis. Ik weet niet zo goed wat hij volgend jaar moet doen in groep 3, want hij weet ook al dat 19 plus 3 22 is, dat 8 maal 8 64 is en dat 1 min 2 -1 is. Oh ja, en 100 min 101 is ook -1. We gaan maar eens praten op school, want emotioneel moet hij groep 3 nog wel doen.

En schrijfletters leren is wellicht ook geen overbodige luxe.

Een aderlating/verademing (zijn dat nou bijna anagrammen van elkaar?) na bijna anderhalf jaar ellende op de grootschalige zwemles. Drie kindjes per badje, een lieve badmeester die nog uiterst kundig is ook en veel lol. Ik noem dat een win-win-situatie. Ik koop met liefde een paar Louboutins minder.

Je favoriete oom? Die is toch om op te klimmen?