Ze kijkt me aan met haar blauwe ogen. Vol met wanhoop.
Ik pak haar handen vast, meer troosten dan dat durf ik niet.
Ik ben bang dat haar lijf zal breken onder mijn knuffel"geweld".
Ik kom niet heel goed uit mijn woorden, want een immens schuldgevoel maakt zich van mij meester.
Het verspreid zich als een pijnlijke golf vanuit mijn hart tot aan het eind van mijn kleine teen.
Ik had het moeten zien. Maar dat had ik eigenlijk ook wel, deep down, maar ik heb het ontkend.
Uitgerekend ik.
Ik ga er prat op het ten alle tijden te onderkennen bij anderen, omdat ik zelf zo ben geweest.
Maar met haar was ik net zoals ik zelf was toen. Ik loog mezelf voor dat het niet zo was. Net als toen.
Het is niet mijn schuld en ik ben niet de oorzaak en ik kan het niet oplossen.
Maar ik had het wel moeten zien.
Uitgerekend ik. Maar ik hoopte blijkbaar zo dat het niet zo was, houd ik mezelf voor.
Ze kijkt me aan.
Ik beloof mee te gaan. Ze knikt en zegt "graag".
Uiteindelijk ziet de wereld er vandaag weer anders uit.
Noodgedwongen is de regie overgenomen.
Ik ga vandaag niet mee. Ik mag niet mee. Ik ben wel de achtervang.
Wat een Ka Uu Tee dag.
Het schuldgevoel is te groot om te omvatten.
Niets dat ik nu voor haar wil en ga doen kan dat compenseren.
Al is dat stiekem wel de reden dat ik nu van alles aanbied.
En daarover voel ik me dan ook weer schuldig.
En het ergste is dat ik het zo somber inzie.
En ik sla nu twee armen om jou heen en knuffel je keihard! Het is niet jouw schuld, liefie, wat het ook zijn mag. Het is NIET jouw schuld!!
BeantwoordenVerwijderen*KNUFFELS*
De machteloosheid ken ik, het schuldgevoel ook, maar zelfs als je er wel mag zijn blijven die. Omdat je afloop zo anders kan zijn en omdat je er niets aan kunt veranderen, die hele KA UU Tee situatie.
BeantwoordenVerwijderenGewoon jezelf blijven, that's all en dat is al speciaal genoeg.
Joh: het ís idd niet jouw schuld, maar dat maakt je schuldgevoel waarschijnlijk niet minder.Als het zó dichtbij komt, is het zo moeilijk.
BeantwoordenVerwijderentoen mijn collega ook een PND ontwikkelde, heb ik alles uit de kast getrokken om haar te helpen, maar ik kon haar niet goed 'bereiken', ze liet zich ook niet helpen. heb ik me ook goed klote over gevoeld, maar iemand moet het ook willen en er voor open staan
Sterkte. Voor jou en de ander.
BeantwoordenVerwijderenZe weet het vast wel, ze kent je toch.
BeantwoordenVerwijderenSterkte. Allebei.
En onbreekbare knuffels.
Ik wil ook zeggen dat je je niet schuldig moet voelen, want ze zal het vast weten....hoe je bent en wat jullie voor elkaar betekenen. Sterkte allebei!
BeantwoordenVerwijderenGeen idee wat er speelt, maar volgens mij ben je een fantastische vriendin en weet ze zonder woorden en je fysieke aanwezigheid echt dat je meeleeft! Dus ga je niet schuldig voelen, want dan voel jij je ook nog eens ellendig terwijl zij zich er niet beter van gaat voelen. Wees maar extra lief voor jezelf vandaag, dat verdien je.
BeantwoordenVerwijderenZou zoveel willen zeggen, maar dat neemt je schuldgevoel allemaal niet weg. Het is jouw schuld niet, maar ik snap je gevoel zo. Herken zelfs het schuldig voelen omdat je haar nu van alles aanbied.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop voor haar dat het lukt om de stijgende lijn weer te vinden. En ik hoop dat ze bij jou durft aan te kloppen voor steun. Ze heeft aan jou een goede en fijne vriendin, dat zal haar ook weer helpen.
*knuffel*
Jeetje, ik heb geen idee wat er speelt maar de onmacht en het verdriet spat er vanaf. Sterkte, een knuffel vanaf hier en schuil bij je wederhelft. Hij heeft brede schouders waartegen het nu vast goed uithuilen is.
BeantwoordenVerwijderenSterkte...........
Jouw vriendin is blij met jou. Heel veel sterkte, voor allebei. *Knuf*
BeantwoordenVerwijderenGeen idee wat je bedoelt, maar ik wil je gewoon even een hart onder de riem steken.
BeantwoordenVerwijderenSpreken is zilver..zwijgen is goud...hoe moeilijk het vaak ook is. Sterkte, en een knuffel,
BeantwoordenVerwijderenMargot
Je bént er - dat is het belangrijkste - sterkte en succes xxx
BeantwoordenVerwijderenSterkte... het enige wat ik zeggen kan.
BeantwoordenVerwijderenWat een wonderlijke reacties op een bijzonder vaag stukje. Geheimzinnigheid siert de mens niet - en al helemaal een blogger niet. Je moet trouwens de taalfouten eruit halen voordat je publiceert, je maakt o.a. de oudste fout aller tijden, het is "te allen tijde". Ook de grammaticafouten moet je onder handen nemen.
BeantwoordenVerwijderenAls geheimzinnigheid de mens niet siert....waarom reageer jij dan anoniem?
BeantwoordenVerwijderenDIkke knuffel voor jou en je vriendin.
BeantwoordenVerwijderenJe had het niet kunnen voorkomen of zien aankomen, jij en ik weten als geen ander hoe toneelspel werkt hè?
@Anoniem: heb je niks beters te doen dan komen zeiken op een log die recht uit iemand haar hart komt? We zijn niet allemaal zo perfect als jij, wij maken wel taalfouten namelijk. Daar hoef je niet zo vervelend over te doen
Je krijgt van mij een dikke knuffel! En volgens mij ben jij een fantstische vriendin....
BeantwoordenVerwijderen@anoniem Denk even na voor je ANONIEM reageert. Ik vind dit zeer gevoelloos.
Zeg Anoniem, wat iemand op haar eigen blog (!!) wil schrijven mag ze natuurlijk helemaal zelf weten he? Aan jou de keus om het te lezen of niet. Het is duidelijk dat de schrijfster het moeilijk heeft, worstelt met privacy en steun zoekt. Zo'n reactie, en dan ook nog anoniem, is flauw en laf. En dat siert een lezer niet.
BeantwoordenVerwijderenSterkte voor jullie allebei.
BeantwoordenVerwijderenVerdriet blijft moeilijk!
Ach schat...soms zijn er tekens en gevoelens waar gewoon geen woorden voor bestaan volgens mij. Een dikke dikke dikke knuf!
BeantwoordenVerwijderenAch, wat sneu zo'n reactie van Anoniem. Als dit persoon zo prat gaat op zijn/haar (ik vermoed...) uitmuntende taalgebruik, dan vergeet hij/zij wellicht ook dat het eerste doel van taal COMMUNICATIE is... en dat de essentie van een stukje tekst niet verandert door een spellingsfout hier en daar. Als mensen dat wel stoort of dat onoverkomenlijk vinden, zegt dat genoeg over die persoon en over hoe hij/zij in het leven staat... eigenlijk best zielig dus... Bekijk het leven vanuit deze visie en dan mis je inderdaad de essentie van het leven...
BeantwoordenVerwijderenMooie stukjes Rapunzel. Onder de indruk van jouw schrijven, de manier hoe jij dingen vertelt, zegt genoeg over hoe jij in het leven staat.... En dat vind ik (als iemand die jou helemaal niet kent, en jij mij niet...) inspirerend! Wat? Spelfouten? Stijlfouten? Het interesseert me niet (terwijl dat beroepsmatig wel moet...), de kunst is om je gevoel via een tekst over te brengen. Daar slaag jij volop in. Een tekst zonder spelfouten? Tja. Kan. Kun je leren namelijk. Een tekst met emotie zo overbrengen dat het overkomt? Er zijn er maar weinig die dat kunnen en dat kun je nou eenmaal niet leren. Dat heet talent.....
Sterkte met alles wat nu op jouw en je vriendins pad komt!
Esther
Och jee.. ik denk dat ik ongeveer wat je bedoelt.. meid het is NIET jouw schuld dat je het niet zag.. je bent er altijd voor haar als ze je nodig heeft.. maar sommige dingen zijn helaas goed verborgen te houden.. lang heel lang.. (als ik nu fout zit met mijn gedachten waar het over gaat... is de reactie een beetje raar..)
BeantwoordenVerwijderenJe bent een lieve vriendin, dat komt zeker op twitter erg goed over.. dus twijfel niet aan jezelf!
Liefs Natasja
Straf jezelf niet te hard. Soms is er een dieper liggende reden waarom je iets te laat 'ziet' of in de gaten hebt. Al was het alleen maar om jezelf te beschermen. Sterkte in ieder geval!
BeantwoordenVerwijderenKan juist liefde zijn om dingen niet te zien. Wat heb je het mooi onder woorden gebracht. Prachtig ben er stil van.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig schrijf je niet met het woordenboek naast je maar recht uit het hart. Wat een schooljuf zeg. Meid trek het je niet aan.
Soms zit je ergens te dicht op, om het hele plaatje te kunnen overzien! Verder kunnen mensen (ook tegenover zichzelf) vaak heel goed toneel spelen. (ooit was de enige die mijn probleem zag mijn moeder) Het is niet jouw schuld!! sterkte meisje!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad lieve Rap....gewoon van je af laten glijden, flauwerikken (of is het met 1 k-tje) heb je overal en altijd.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte voor jou en je vriendin; jij bent jij meis en dat is genoeg, don't beat yourself up, is niet nodig.
Hele dikke knuffel voor nu en voor later!
Was bij Ellen en zag daar haar lieve logje voor jou. Dus kom meteen even hier kijken (van de E naar de R, dus niet bepaald op alfabet ;-) ).
BeantwoordenVerwijderenAch lieverd, wat ontzettend verdrietig dit allemaal.
Misschien is het logisch dat je je schuldig voelt, maar zo lang iemand zich niet wil laten helpen, dan kún je ook niet helpen. Het is toch iets waar ze zelf doorheen moest en ze moest zelf op een punt komen om te zeggen: nu is het genoeg ik kan het niet meer. Schuldgevoel is zo'n negatieve emotie, daar help je haar en jezelf niet mee.
Ik wéét voor de volle 100% zeker dat je er nu ook voor haar en de mensen om haar heen zult zijn. Omdat jij jij bent en je bent een kanjer. Veel liefs en sterkte. Enne, je mag altijd bellen als je het van je af wilt praten.
Knuffel!
Heel veel sterkte. Voor jullie beide
BeantwoordenVerwijderenIngebouwde mechanismes zijn lastig, ongeacht welke ervaring.
BeantwoordenVerwijderenOntkennen, is immers ook een hopen, dat het - eigenlijk - anders is. Is ook een niet toewensen.
En dat kan je je toch niet kwalijk nemen.
De pijn neemt het natuurlijk niet weg. En daar wens ik je sterkte mee.
Taalfouten vallen in de categorie "ruis" vergeleken bij de gebeurtenissen van vandaag.
BeantwoordenVerwijderenIk ben enorm blij (en Toaske wees me daar op) dat de mensen die hier reageerden op ene Anoniem, het beschaafd hebben gehouden. Mijn log is niet de plek voor scheldpartijen.
Dubbel dank dus: voor de steun en voor het beschaad houden.
Ik begrijp dat je het moeilijk hebt, en jij niet alleen: veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenIk moet vandaag steeds aan jullie denken. Staat je wederhelft al in de startblokken richting Japan of mag ie thuis blijven?
BeantwoordenVerwijderenSchuldgevoel is heel begrijpelijk maar daar help je haar niet mee. Je helpt haar door er voor haar te zijn en haar het gevoel te geven dat ze bij je terecht kan. En dat doe je allemaal al. En misschien kun je haar wat praktische dingen uit handen nemen? Dat doe je volgens mij ook al. Ik denk gewoon maar wat hardop hoor, ik weet ook niet hoe ikzelf zou reageren. Sterkte in ieder geval en voel je NIET schuldig. Want dat ben je niet!
BeantwoordenVerwijderenSoms zie je dingen niet omdat jouw liefde en vertrouwen in haar groter is dan wat er onder de (haar) oppervlakte speelt...
BeantwoordenVerwijderen