Mijn bijzondere beste vriendin wordt dinsdag gedotterd. Ze is 31, mind you. Ik zou het willen uitschreeuwen met hoofdletters en heel veel uitroeptekens dat het zo oneerlijk is. Maar eigenlijk ben ik alleen maar bang. Het gaat niet goed met haar en ik ben bang. En ik ben egoistisch. Ik weet namelijk niet zo goed hoe ik in dit leven moet staan zonder haar.
Met mijn andere vriendin gaat het ook niet denderend. (Slecht voor je gezondheid mensen, bevriend zijn met mij.) Ik heb zitten grabbelen in mijn sieradenkistje en vond een aantal oorbellen die mooi, bijzonder en kostbaar zijn, maar niet meer zo geschikt als je 40 bent. Ik heb die bellen in een suède zakje gedaan en naar dochter van vriendin gebracht. Mijn bedoeling was afleiding, maar ik was blijkbaar de eerste die op dat moment meer met haar begaan was dan met haar moeder...zodat...De grote (oh zo kleine) meid van 8, ruim een uur huilend op mijn schoot heeft gezeten. Opa huilde vanuit de keuken stiekem mee. Ik ging zachtjes dood van binnen.
Meeleven is goed. Heel goed zelfs. Maar niet ten koste van. En die grens moet ik bewaken. De schouder van de Bevelvoerder heeft het maar zwaar: ik heb hem vaak nodig.
En toch, en toch vind ik dat ik moet genieten, onverdeeld. Je kan er allerlei tegeltjes-spreuken-wijsheden op loslaten, maar ik probeer te genieten...
Ik heb hem ontmoet....wat een kereltje. Dit maakt het allemaal wel waard....
Echte vrienden
Iets wat ik noem "pyjama geluk". Komt heel erg dicht in de buurt van ultiem geluk.
't Is nu even zo.
BeantwoordenVerwijderenMet de kleine dingen. Met de grote dingen.
De lastige en de fijne.
Maar zo is 't nu even.
't Hoeft denk ik ook niet altijd 'genieten' te zijn, gewoon iets leuk vinden mag ook best.
Oh, ik vind dit zo herkenbaar. De dingen die om je heen gebeuren en die je zo raken en tegelijkertijd proberen rechtop te blijven. Voor je gezin, voor jezelf. Je kunt je het leed van de hele wereld niet dragen. Ook niet het leed van de mensen dichtbij je. Maar je kunt er wel zijn. En dat ben je.
BeantwoordenVerwijderenWat ik zo vreemd vind is dat dat slechte zomaar opeens naar achtere kan schuiven, als ik met die vriendin die dood gaat aan tafel zit, of uit eten ben, lijkt er soms geen vuiltje aan de lucht. Dan schaam ik me bijna da tik zit te genieten, omdat het allemaal zo vergankelijk is. Maar ik begrijp wel wat je bedoelt hoor.......fijn dat je bevelvoerder hebt met goeie schouders!
BeantwoordenVerwijderenBegrip én herkenning alom hiervandaan. Waar trek je de grens? Wanneer gaat je persoonlijke schuifdeur (even) dicht. Wanneer verlies je je in het leed van dierbaren. Wanneer geef je wie voorrang? De antwoorden staan helemaal nergens zwart-op-wit. Ze zijn er wel. In jou. Goed luisteren naar jezelf, niet naar wat je denkt dat anderen denken. Dat kost nog veel meer energie. En schaam je nou vooral niet als je soms/regelmatig/vaak aan jezelf en je vlees-en-bloedjes denkt. Da's eigenlijk juist de enige manier waarop je er zo lang mogelijk voor je vrienden kunt zijn. Echt. Lief mens, je bent goed bezig; twijfel daar nou niet aan, veeeeel te vermoeiend!!
BeantwoordenVerwijderenIk heb werkgerelateerd een muurtje moeten bouwen, als ik me alles aantrek van wat ik op weekbasis meemaak en zie en voel, ga ik er geheid aan onderdoor. Maar helaas werkt dat muurtje privé ook soms door.
BeantwoordenVerwijderenWees wie je bent en gebruik die schouder als het nodig is.
Hou je taai!
Het is inderdaad verschrikkelijk moeilijk en pijnlijk: fijn dat je er kunt zijn voor haar en dat muurtje kan ook een doorzichtig muurtje zijn: waar je wel doorheen kunt kijken, maar niet zo snel overheen kunt klimmen. Visualiseer dat maar eens, misschien voel je je dan wat meer beschermd tijdens moeilijke gesprekken.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij, de reacties lezend, is dit een vrouwenprobleem. We willen het toch ook goed doen voor iedereen. We willen dat het met iedereen goed gaat en als dat niet zo is.....dan kost dat heel veel van je eigen energie.
BeantwoordenVerwijderenJammer genoeg komt dit naarmate we ouder worden meer op ons pad en....als je daarnaast nog eens moeder bent en een zorgend karakter hebt.....gelukkig ben je de reacties lezend niet alleen, misschien troost je dat wat....en geniet idd!
Mieke
Ik kan alleen maar zeggen, ik begrijp je. Volkomen.
BeantwoordenVerwijderenJou eigen accu moet regelmatig worden opgeladen, anders kun je er niet zijn voor de mensen die jij graag wilt steunen. Als jij kan opladen door: hardlopen, dollen met je kids, genieten van die kleine maar oh zo dierbare momenten, dan is dat juist goed. Voel je niet schuldig, zonde vanje energie en dan gaat er straks nog iemand aan onder door en daar heeft niemand wat aan.
BeantwoordenVerwijderenWat lief van je dat je aan het meisje hebt gedacht en d emanier waarop..PETJE AF!
Je bent een mooi mens en twijfel daar niet aan!!!
Ga je genieten van de Lente op geäste tijden..
Liefs,
Sterkte !
BeantwoordenVerwijderenZe gaat het gewoon prima redden, die vriendin van jou! Dat moet!
BeantwoordenVerwijderenEnne.... zie ik een foto met pleister..?? ;-)
Bij mij helpt hardlopen daar goed voor. Tijdens het hardlopen kom ik echt tot mezelf, en de natuur plaatst dingen als het ware weer in perspectief.
BeantwoordenVerwijderenIk herken heel veel in je verhaal, en ik wens jou en je vriendinnen sterkte. Mijn zwager is recent ook gedotterd en is 41. Heel raar als de vriend van je jongste zus iets met zijn hart heeft.
Emtionele periode dus... dat is zwaar (maar wel mooi dat je er bent en geniet van de mooie momenten) En die foto. Wat een lekker ventje. Wat zeg ik, ventjes!
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij kan een mens zich geen betere vriendin wensen dan jou!
BeantwoordenVerwijderenherkenbaar hoor, ook hier... en heb hier al hele mooie en ware reacties gelezen...
BeantwoordenVerwijderendenk dat je jezelf inderdaad af en toe een onzichtbaar muurtje moet proberen te visualiseren, zo eentje waar je wel door kan kijken maar waardoor je niet uit het lood geslagen kan worden... want meeleven is heel ok, maar zelf mee ten onder gaan in dat verdriet is dat niet meer hé...
en af en toe de 'zwaarte' ook gewoon even toelaten... je hoeft niet altijd te genieten en vrolijk te zijn, maar je hoeft evenmin altijd afstand te houden... het gezonde evenwicht zeker, zoals zo vaak hé! volgens mij ben je een mooie vriendin met het hart op de juiste plaats, maar nu nog even ook goed voor jezelf zorgen bij dit alles! veel sterkte!
(ook voor jou)
Kus. Je bent een lieverd!
BeantwoordenVerwijderenWat een waanzinnig lieve reacties. Ik was echt niet aan het vissen naar complimentjes, ben beetje beduusd van jullie woorden.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik heb geleerd dat je complimentjes niet mag wegwuiven: da's niet goed voor je en niet aardig voor degene die het compliment geeft! Dus dank...
Nou lieve schat, hier komt er nog een: je bent een fijne vriendin!
BeantwoordenVerwijderenJa ik kan niet anders als met de anderen instemmen, zo te lezen ben je een goede vriendin, erg fijn ook dat je dat meisje een schouder kon bieden!
BeantwoordenVerwijderenIngewikkeld is het leven soms he, juist door de nare dingen om je heen realiseer je dat je iedere minuut moet genieten, het kan zo allemaal anders zijn. Aan de andere kant is het genieten moeilijker omdat je er verdriet om hebt dat he met hen niet goed gaat. Alle ingredienten voor een emotionele achtbaan dus. Zorg je goed voor jezelf, dan kun je ook beter voor al die anderen zorgen.
Liefs
In mijn wachtrij van de serie mijn blogvrienden staat een verwijzing naar jouw blog te wachten onder de naam "goedlopend sprookje".
BeantwoordenVerwijderenOndanks de tegenslagen in jouw omgeving wil ik dat blog binnenkort toch plaatsen.
Ik wens jou en je vriendinnen heel veel voorspoed en sterkte toe!
Bemoedigende groet uit Amsterdam-ZuidOost
Off topic: M.b.t stages; meestal krijgen leerlingen een alternatieve opdracht op school. Maar daar lopen ze dan vooral verloren rond. En missen ze toch de ervaring van een vreemde omgeving, mensen en opdrachten.
BeantwoordenVerwijderenElke instelling profit en nonprofit kan iets betekenen in de maatschappelijke en beroepsvorming van leerlingen.
Vriendelijke groet
Ik wil je ook even sterkte toewensen. 't is soms allemaal niet zo gemakkelijk. Maar wat ik wel uit je blogje lees is dat je heel betrokken bent. Een échte vriendin en dat is heel erg waardevol!
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk altijd he die situaties.
BeantwoordenVerwijderenHet hoort er allemaal bij, de verdrietige dingen, maar ook de mooie dingen, het grote en het kleine geluk. En zolang je er oog voor hebt mogen je vriendinnen zich gelukkig prijzen. Niemand heeft gezegd dat het leven een makkie was *zucht* al zou ik soms ook wel willen iets minder slecht nieuws in mijn omgeving te willen zien. Die brede schouder is dan goud waard.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp je, heb zelf op dit moment ook (te) veel zorgen niet logbare zaken op mijn bordje. Een dikke knuffel voor jou.
BeantwoordenVerwijderenDit soort situaties zijn altijd moeilijk en zorgen ervoor dat je terwijl je je grens verlegt en weer voor moet waken om hem terug te brengen. Wat ontzettend lief om ook aan die kleine, grote meid te denken. Aan haar reactie te merken, wordt toch aangegeven dat ze vaak vergeten worden. Degene die niet ziek zijn, maar zo naast bij de zieke zijn.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om daarna die foto's te zien zodat de balans iets beter balanceert.
Sterkte.
Punzeltje, gewoon genieten mag, zelfs als er een hoop verdriet in je omgeving is. Je zieke vriendin heeft liever een vrolijke Punzel in de buurt, dan een huilende.
BeantwoordenVerwijderenAls je een levensbedreigende ziekte hebt, is het gewoon fijn als iemand je normaal behandelt en met je lacht om triviale zaken.
Mensen die langskomen met een begrafenisgezicht en steeds maar roepen hoe oneerlijk het is en hoe ze meeleven. Hoe goed bedoeld soms , die heb je liever niet teveel in de buurt.
Je weet dat ik uit eigen ervaring spreek.
Mijn motto is dan ook : 'Dum vivimus, vivamus' laten we leven zolang we leven.
Heel goed dat je om het dochtertje gedacht heb, dat meiske zal niet zo vaak aandacht kunnen krijgen , als je dan zo'n geschenk krijgt, is het gebaar al zoveel waard dat het geschenk hoe mooi ook, op de tweede plaats komt.
Punzel jij bent een kanjer, geniet gewoon van je gezin, jij hoeft niet al het leed op de wereld te helen. Je ben op deze manier al zo goed bezig, dat je heus ook aan jezelf mag denken.
Liefs Haba
Moeilijk, zulke situaties. Maar soms moet je er gewoon zijn, voor anderen, onverplicht. Die hebben dat nodig. En dan is het goed als je die schouder kunt zijn. Voor wie dan ook!
BeantwoordenVerwijderenEnne, die ladder is toch wel griezelig hoog, zeg. Gelukkig heb ik geen hoogtevrees, maar het oogt wel eng hoog.
Ze is vandaag gedotterd en dat is goed gegaan. Ze heeft wel veel pijn.
BeantwoordenVerwijderenIk spreek haar later verder...maar deze hobbel is genomen.
Naast de verdrietige dingen die je beschrijft, zie ik hier gelukkig ook twee prachtfoto's van een eens tel heerlijke kinderen!
BeantwoordenVerwijderenMisschien een schrale troost: mijn man is twee jaar geleden ook gedotterd na een hartstilstand en doet momenteel weer alles wat hij voor die tijd ook deed.
Maar ik weet natuurlijk niet wat er verder nog allemaal met je vriendin aan de hand is.
Sterkte voor jullie!
gr eva
Fijn dat deze hobbel genomen is, hopelijk nu alleen een vlakte vooruit zodat er niet gestruikeld kan gaan worden.
BeantwoordenVerwijderenJe bent een lieve vriendin. Lief dat je je bekommerde om haar dochter, moet moeilijk zijn je moeder ziek te zien. Denk dat dat voor altijd, hele bijzondere oorbellen zullen zijn.
En hoe moeilijk ook, je gaat erdoor van de kleinste dingen genieten. Pak die momentjes dan ook, al was het maar om je tranen te drogen en even op te laden.
Sterkte, enne ik geloof er niks van, dat het gevaarlijk is om met jou bevriend te zijn.
Het leven heeft allerlei hobbels en bobbels en daardoor besef je des te meer de waarde van de (kleine) geluksmomenten. Je doet het hartstikke goed meid!
BeantwoordenVerwijderenMaar ik snap je gevoelens heel goed. Sterkte met alles!
Ik ben even zonder woorden, heel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderen