dinsdag 12 juli 2011

De Repel zegt: Niks mis op het empathievlak

Toen Wijzemans was getest op hoogbegaafdheid en wij "de" uitslag kregen, kregen we in feite 3 uitslagen.

1. Hij is niet zomaar hoogbegaafd, hij valt op alle fronten van de schaal. Dat we daar niet heel blij mee waren, hoefde ze (ze = de testende instantie) ons niet te benadrukken: wij hadden zelf liever ook een your basic, lekker gemiddelde VWO-klant gehad. Laat ik zo zeggen: wij hoopten wel op die uitslag omdat het ons beeld over hem zou bevestigen, maar wij hoopten voor het gemak van zijn leven niet op die uitslag.

2. Hij was op moment van testen een perfect leuke normale kleuter die nog in een perfect normale magische kleuterwereld leefde. Dat hij prinses wilde worden èn profvoetballer was volkomen normaal in de magische wereld van een kleuter. Ik dacht ondertussen bij mezelf: jongen, met jouw IQ kan je nagenoeg alles worden wat je wilt. Maar laat profvoetballende prinses nu nèt niet tot de mogelijkheden te behoren...die Oranjes zijn domweg niet zo progessief! (Wellicht maak je in Monaco nog een kans?)

3. Ja. Hij vertoont autistische trekjes. Maar die trekjes horen ook bij kleuter zijn. Maar hij is er op zich wel "best wel" laat mee. En daarbij is hij anders omdat hij "best wel" slim is. In dit stadium kan je het nog niet beoordelen. En hier was het zaadje van de zorgen bij mij geplant.

Waarom het antwoord ja bij 3? Onder andere omdat hij enorm laat was met false belief. Met je kunnen verplaatsen in wat anderen niet kunnen weten. Je dus kunnen verplaatsen in liegen. En je hebt dat nodig voor wederkerigheid, voor empathie. En dat zijn dingen die typisch missen in het autistische spectrum. (Sorry voor de kort door de bocht uitleg.)

Enfin. We zijn een jaar verder.

Het is een zaterdagavond. In de straat neemt de vertrokken helft van een gebroken huwelijk de kinderen mee op vakantie, samen met een nieuwe helft. De kinderen blijken wat trager te zijn in het volkomen relaxed omgaan met de nieuwe situatie, want er raakt een kind overstuur. Het kind wil niet weg bij de gebleven helft van het verbroken huwelijk. Bevelvoerder en ik hebben enigzins plaatsvervangend schamend de situatie in volle glorie mogen aanschouwen/aanhoren. Blaartrekkend!
Het kind vertrekt uiteindelijk toch. Huilend. De andere kinderen, al die tijd wachtend in de auto zijn inmiddels ook overstuur. 

En dan hoor ik boven een geluid. Ik hoor iemand huilen. Ik loop naar boven en tref Wijzemans huilend aan in de vensterbank. Hij had zijn Verkering huilend zien zitten in de auto. En hij was zo enorm verdrietig omdat hij haar en haar broer zo had zien huilen.

We hebben geknuffeld en mijn hart bloedde voor de kinderen uit de straat en stiekem was ik trots op mijn Wijzemans. Niks mis met zijn empathie en zijn wederkerigheid! Inmiddels denk ik denk ik dat hij alles kan. Zelfs profvoetballende prinses worden.

Een dag later neemt mijn vader de Daltons mee naar het strand. De hele dag. Het huis is oorverdovend stil, de hele dag. Als ze 's avonds thuis komen neem ik Draakje op schoot (ondanks factor 50 heeft hij verbrandde koontjes, zo zoet) en vraag hem hoe het was:

ikhebgezwommenenfrietgegetenenerwarenkwallenenerwaseenmeisjedatwasgebetenentoenmoestzehuilen ....en toen had hij zijn zakje starmix snoepjes aan dat huilende meisje gegeven.

Dus. Ladies and gentlemen. Repel is back. No more misses nice woman! Althans, niet meer voor mensen die ik zou moeten weren.

De Repel is back. Wij hebben een Welpje te logeren. Een Welpje van Plofje.

(De foto heeft iets te maken met nieuwe barkrukken en verpakkingen, never mind....)
(Een nieuwe bank komt er pas als Lewis het tijdelijke voor het eeuwige het verruild, never minds...)

Image Hosted by ImageShack.us

29 opmerkingen:

  1. Hoe vaak ik nog zal zeggen; als ik half zo'n goede/lieve mama wordt/ben als jij, dan heb ik niks om me voor te schamen. Jij topmama jij


    En nog nooit iemand 'false belief' zo goed horen uitleggen (ik ga soms met de hele SallyAnn test naar de ouders en besef dan: KORTER UITLEGGEN JOOLS, KORTER)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lekker idee toch, maar verbaasd mij eiegenlijk niet echt, je moet je niet te druk maken.
    Je hebt gewoon drie verschillende maar schatten van kinderen, komt helemaal goed.
    Off topic, bij die foto op twitter zag ik alle verhalen van vorig jaar weer voor me,pfffff

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik smelt weg bij die foto. En verder zeg ik alleen maar: welcome back Repel! Je bent een vrouw naar mijn hart!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. En dat is dan toch fijn om te constateren. Toch.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Welcome back, fijn weer eens zo over Wijzemans te lezen. Het logje over het onderzoek is zo'n beetje mijn instappunt geweest bij jou te komen lezen.
    Hoe zit het eigenlijk met je andere jongens en alle schalen? Vallen zij er ook niet (net wel/net niet) buiten?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Gelukkig alles weer normaal alleen dan niet voor de gescheidenbuurkindertjes. Getver dat doet altijd pijn dit soort verdriet...
    Ben blij dat we nu weer weten dat je repel mag heten.
    Welkom.....X

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat heerlijk! Ik snap je. Zo kun jij je dus indenken dat ik super blij (en opgelucht) was toen Liz met 8 maanden dikke tranen had toen ik haar naar het KDV bracht en ik dus wist dat het wel goed zat met de hechting (ondanks de twijfel doordat ik haar amper had kunnen verzorgen). Het zijn van die momenten. Hele belangrijke momenten!! :-D

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Welcome back lieve Repel.
    Jou kinderen boffen met jou als moeder! Wat een prachtfoto!
    mijn hart breekt als ik dat lees over de buurtkinderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ach hoe goed is het dat iedereen weet
    dat jij Repelsteeltje heet!!! *kus*

    BeantwoordenVerwijderen
  10. thumbs up!! en houden zo :-)) dikke knuffel van hier

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lekkere mannen heb je! En met die vierkante bank is ook niks mis.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Haha, die doos...

    Supere toch, toch kind. Wel fijn dat je professionele uitslag van de testen hebt gekregen, maar als ouder weet je toch wel vaak hoe en wat met je eigen kind. En autisme, zucht... Dat is zo'n term. Wie heeft er geen autistischetrekjes, denk ik soms. In een hokje plaatsen lukt vaak niet. Jouw kind is heel speciaal. Maar het komt ondanks dat hij niet standaard is zeker weten goed met hem.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik bedoel ook eigenlijk, hele bijzondere, slimme kinden, vallen niet in hokjes in te delen. Waarom hij doet war hij doet...

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Mooi beschreven!
    En ondertussen worden de namen hier ook steeds leuker: 'Welpje van Plofje'...
    En je uitleg van je gerafelde bank.... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Kind 1 lijkt een ietsepietsie op jullie Wijzemans, (ieder is uniek, dat ben ik me bewust, maar de grote lijnen.....)dat autistische hield hij heel lang vast, tot zijn ziekte van vorig jaar, dat heeft hem zo 'menselijk' gemaakt als je begrijpt wat ik bedoel.

    Jullie Wijzemans begrijpt zoveel meer van de wereld en ziet zoveel meer, en hij is ook een kind, het uiten van die indrukken gaat zijn vermogens nog te boven, maar in zijn hoofd zit het wel snor en de rest groeit hij vanzelf in gaandeweg zijn levenservaring en ontwikkeling.
    Die Wijzemans die komt er wel, en wie weer.....we hebben straks huwbare prinsessen zat.......het zal je toch gebeuren Rap, dat jou Wijzemans ooit dit land regeert???!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Mooi logje Repel! Wat heb je heerlijke mannen en wat mag je trots op ze zijn!

    Je zou ze het liefste in een doosje willen doen ... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ziezo, ik ben weer een beetje bijgelezen...
    Komt wel goed hoor met jullie mannen! Hartstikke goed! Je hebt een stelletje prachtexemplaren!

    Maarre, heet je nu weer Repel?

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Kijk daar is ze weer, hallo Repel. . .
    En die bank, zoeentje heb ik ook, we hadden twee katten die nergens aan krabden,op hun speciale krabpaal na dan.
    Dus wij een nieuwe bank gekocht. Toen verongelukte het poesje op de leeftijd van twee jaar. Uit het asiel heb ik toen een ander katje meegenomen als stiefzus voor onze kater. Nu dat katje heeft echt de hele zijkant van de bank gesloopt. Niets hielp, natspuiten, aluminiumfolie op die plek hangen, feliway. . . nou je het hele circus dat bedoeld is om katten niet te laten krabben. Hielp allemaal niets. Dus wij hebben ook een bank met flarden en zijn echt niet van plan om een nieuwe te kopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Welkom back...! Deze naam past bij je, dit ben jij en dat houden we nu zo.
    En die Daltons van je, boffen met jou als mams!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. tja, ik kom weer eens als mosterd na de maaltijd maar wat een prachtfoto. weet je dat ik pas na 2x kijken doorhad dat ze in een doos zitten? ik vind die gezichtjes zoo aandoenlijk serieus. waar kijken ze eigenlijk naar en voor de rest: ik wilde dat ik zo'n moeder had gehad en soms nog zou willen... alles staat en valt met een goede basis en die geef je ze volop als repel zijnde of als rap zijnde!

    dikke knuf

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Lieverd: er wordt maar raak gestrooid met de termen 'Asperger' 'autistisch' en 'binnen het autistische spctrum' , maar het is zoals het is. (Hele) hoogbegaafde kinderen hebben nu eenmaal een groot rechtvaardigheidsgevoel en dan kunnen ze dus bedrog niet begrijpen, ik zou wel willen dat iedereen zo was! Gelukkig was Alma wel zo professioneel dat ze een flinke slag om haar arm heeft gehouden. Het zit helemaal goed met die wijzemans van jou! De tranen springen in mijn ogen dat hij zijn snoepjes weggeeft, nog meer dan bij die verschrikkelijke situatie bij jou in de straat.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Van onze neef met Asperger (overigens kreeg hij die diagnose pas na jaren in de medische molen, hij is nu 13) weet ik dat hij hoogbegaafd is. En daardoor heeft hij het vermogen om bepaalde dingen aan te leren. Zo kan hij nu al veel beter contact maken en houden en zich iets inleven.

    BeantwoordenVerwijderen
  23. @Anoniem: ik heb ook een slimme collega met Asperger en hij heeft zich op sociaal vlak ook van alles aangeleerd....maar in zijn hoofd blijft het af en toe een warboel.

    *sigh* speciale mensen, dat zijn het.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. ook ne speciale hier, maar jij geeft me moed dat het goed komt ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Wat een mooi logje! En wat zijn die dozen geweldig (één van de keuzemogelijkheden in de kleuterbouw bij 'ons' op school is 'met de dozen; keuzemogelijkheid is vaak als eerste vol...).
    En, ik kan het niet ontkennen, wat moet ik aan Joep denken. Van alles een stuk minder dan Wijzemans, maar toch... wat moet ik aan Joep denken!

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Ik snap je zorgen wel... maar... (heb je mij weer!), oudste is ondertussen tot een pracht man uitgegroeid, die ondanks de etiketjes ('anders', 'licht autistisch', 'persoonlijkheidsstoornis', 'schizotypische persoonlijkheidssyndroom', wil je er nog meer horen...? Denk het niet hè? ;-) ) zo goed in zijn vel zit! Een lekker uitgebreide vriendengroep heeft 'gekregen', inderdaad moeiteloos door de universiteit heenrolt en dus maar overweegt om een tweede studie erbij te gaan doen ('tuurlijk joh! Moet je doen!'). Dus.... geen zorgen voor de dag van morgen. Het komt toch 'gewoon' per dag op je bordje terecht en dat is maar gelukkig ook. (anders verslik je je misschien wel in de zorgen, die je eigenlijk fijn had moeten kauwen....)
    ;-)
    Take it easy, dus!!

    BeantwoordenVerwijderen
  27. :-) lief blogje en fijn dat er weer wat kleine(kleuter)puzzelstukjes op znplaats vallen.Zal wel een pak van je hart zijn, als moeder maak je je toch altijd en eeeeeuwig wel een beetje zorgjes bij het horen van rare termen/dingen op het cb etc etc etc....
    hihihi leuk die gerafelde poezenbank :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Wat zal dat heerlijk voelen! En wat voelt het lekker om je kind in je armen te kunnen nemen en te kunnen knuffelen om hem te troosten.

    Anoniem van Carla

    BeantwoordenVerwijderen