vrijdag 18 februari 2011

Ik ben onbestemd

Nou okay dan. Adel verplicht en meer van dat soort uitdrukkingen: ik zal aansluiten in de rij der rijen en een logje dichten over leeftijd en ouder worden. Ik ben per slot van rekening zojuist 40 geworden en ik mag er dus een mening over hebben.

Hoe voel ik me niet?
Ik voel me niet zoals ik dacht dat iemand van 40 zich behoorde te voelen toen ik 15 was. Namelijk: oud. Toen ik 15 was, was 40 immers oud. Wat zeg ik: 30 was al oud, dus 40 was, zeg maar, bejaard. En 50? Dat lag ergens tussen bejaard en schijndood. Iemand van 40 telde simpelweg gewoon niet meer mee en wist niet waar ze het over hadden.

Met 15 voelde ik me namelijk veel wijzer en ouder en stoerder dan toen ik 14 was. En toen ik 16 werd, wist ik zoveel meer dan toen ik 15 was, dat ik me oneindig veel wijzer vond dan met 15. Die sprongen in ontwikkeling en "ouder voelen" extrapoleerde ik onbewust gewoon lineair door, dus met 40 moest je dan gewoon wel ancient zijn.

Maar ergens stoppen die sprongen in ontwikkelen en eigenlijk weet ik niet zo goed wanneer dat was, want je blijft je wel ontwikkelen, maar niet meer met zeven mijlslaarzen.

Wat is er nu zo fijn aan ouder worden?
Nooit meer 25 zijn vind ik een heel geruststellend idee. Voor geen goud hoef ik meer terug. Het heeft voor mij heel persoonlijk te maken met heel moeilijke twintiger jaren, maar ook los daarvan voelt 40 zalig. Ik wil ook niet zeggen dat ik zonder onzekerheden in het leven sta, maar er is wel een rust neergedaald. Stabiliteit, geluk en het vermogen te kunnen genieten van geluk.

Heel persoonlijk heb ik ook de mazzel dat ik met 40 heel mooie veertiger jaren tegemoed ga, als ik de lijn even extrapoleer. Precies zoals ik dat deed toen ik 15 was. Ik ben getrouwd met de persoon waarvan ik dacht je zult het maar zeker weten. We hebben samen drie heerlijke gezonde zonen, ik heb een huis vol met poezenbeesten en ik heb een topbaan. En ik kan me rijk rekenen met een aantal (meervoud!) echt goede vrienden. En ik heb twee passies die aanslaan: loggen en hardlopen.

Is dan echt alles pais en vree?
Nee. Ouder worden komt met gebreken. Gebreken zijn mensen om je heen die ziek worden, mensen die wegvallen. Zien dat je ouders ouder worden en ook die lijn kan je extrapoleren, maar die gedachte kap je snel af. Verschillen worden soms onoverbrugbaar en dan breek je met je zus. Of je zus breekt met jou, in mijn geval. En lichamelijke klachten komen opzetten en verdwijnen niet zoals ze verdwenen toen je 25 was. Ik kijk naar de spiegel en zie mijn wallen en grijze haren en kijk naar een foto van tien jaar terug. Hoe zal ik er over tien jaar uitzien? Hoewel ik daar relatief erg weinig last van heb, heb ik het wel geobserveerd.

Hoe voel ik me dan wel?
Ik voel me onbestemd. Ik ben van onbestemde leeftijd. Als ik met Draakje of Wijzemans naar het winkelcentrum dartel kan ik vol passie hinkelen en huppelen alsof ik 6 ben. Als ik bang ben om een presentatie te geven voor een internationaal gezelschap kan ik me een bakvis van 13 voelen. Als ik een halve marathon heb gelopen kan ik me onsterfelijk voelen als een 22 jarige. Als ik thuis op de bank knuffel met mijn Musketiers voel ik me zalig 40. Als ik teveel heb gezopen voel ik me de volgende dag 50. Als ik het heul druk heb op werk en verzuip in het werk voel ik me 60 om 5 uur 's middags.

Ik ben van onbestemde leeftijd. Het zal wel bij de leeftijd horen ;-)

26 opmerkingen:

  1. Ja, herkenbaar, die laatste alinea. Leeftijd is relatief en verschilt per uur van de dag (-;

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zolang je je af en toe als een 6-jarige kunt voelen zit het wel goed! :-D

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Helemaal herkenbaar! 40 is zoveel beter dan 15 of 16. Als kind wilde ik niets liever dan ouder zijn, en hoewel dat inmiddels wat is afgezwakt, is het nog niet verdwenen en vooral niet omgedraaid. Integendeel, ik hoop zelfs nog veel ouder te worden ;).

    Verschillen (en/of onenigheden) kunnen onoverbrugbaar zijn en dat heel lang blijven. Misschien zelfs voor altijd. Maar ze kunnen ook, ooit, overbrugbaar worden. Zelfs als je dat nooit zou hebben verwacht. Geloof me, ik spreek uit ervaring. Nou ga ik niet vertellen dat jij ooit diezelfde ervaring zult hebben want daar weet ik niets van. Je hoeft het alleen ook niet uit te sluiten.

    Onbestemde leeftijd, ik vind het wel heel mooi. Vaak voel ik me de oude wijze vrouw, danwel nog niet zo heel oude maar wel wijze vrouw, maar even vaak voel ik me nog een groentje die nog zooooo veel te leren heeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het is dus eigenlijk dat je je niet verbonden voelt met de leeftijd die je hebt. Dat is dan maar goed ook. Op die manier kun je altijd kiezen.
    Ik voel me niet verbonden met mijn leeftijd. Ik moet vaak zelfs nadenken over hoe oud ik ben als iemand er naar vraagt. Ik ben er dus eigenlijk niet echt mee bezig. Is dat omdat ik die 40 nog niet heb bereikt?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooie log! Helder en duidelijk en stiekem ook weer niet :)

    Ik ben net 38 geworden en zit in een fase dat ik de hele week al nadenk over het aanstaande 40 worden... is dit het.. is dit wat het is.. Waar zijn de jaren gebleven toen ik 20 en 30 was.. die waren moeilijk lastig en verwarrend.. maar jouw log geeft hoop.. het lijkt goed te komen met 40.. nou kom maar op dan met die 40.. :)

    Liefs Natasja

    BeantwoordenVerwijderen
  6. herkenbaar herkenbaar...behalve van die marathon... daar herken ik niks in :-(
    ik zag laatst op eens een grijze haar, wat zeg ik t waren er meteen een klein bosje ..3-4 ik heb ze uit mn kop getrokken ,maar dacht er meteen bij dta kan ik niet blijven doen he... dta gaat gek staan ;-) en ehm koud worden

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik ben al iets over de 40 maar kan me helemaal aansluiten bij je logje (met een paar verschillen natuurlijk). Met kritische pubers in huis is het goed om de 40 te zijn gepasseerd, met de zekerheden die daar bij horen.....

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Pfff....zo voel je je op je vijftigste nog hoor. Ik tenminste wel.
    Ik weet niet meer zo goed hoe ik me op mijn 40-ste voelde eigenlijk, misschien word ik toch wat vergeetachtig?? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Je voelt je gelukkig nog allerlei leeftijden, dat heb ik nog steeds, maar morgen ben ik al veertig jaar getrouwd en dat lijkt ook nog zo kort geleden. Tenminste aan de ene kant, en aan de andere kant lijkt het al een eeuwigheid.
    Ik hoop dat jij dat ook gaat halen samen met je bevelvoerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ha Rap, wat een ontzettend mooi en herkenbaar logje heb je er van gemaakt. Wat ik gewoon vergeten was te vermelden in mijn logje hierover is het 'vrolijk' zijn. Het genieten als een kind met je kinderen. En daar denk ik nu aan als ik jou (ik visualiseer nu even) zie hinkelen en huppelen. Doe ik ook met jongste en oudste rolt dan met haar ogen en zegt: 'maham, dat doe je toch niet'. ;-)
    Je bent dan misschien wel onbestemd, maar je bent in ieder geval gelukkig. Net als ik. Bofferds dat we daar zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Prachtig verwoord. Hele geruststelling voor iemand van 36 die zich drukt maakt om het feit dat 'het' richting de 40 gaat ;)

    Hier overigens ook bonje met zus... helaas...

    BeantwoordenVerwijderen
  12. ik had het niet beter kunnen schrijven

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat een mooi logje.
    Ik ben zelf 25 en moest even slikken bij je paragraph over je eigen moeilijke twintiger jaren. Die van mij zijn ook erg bewogen en niet erg gelukkig al zou ik dat wel moeten zijn, als ik kijk naar wat ik heb.
    Het is fijn te lezen dat jouw leven daarna beter geworden is, stabieler en gelukkiger. Ik vraag me namelijk soms wel eens af of ik gewoon niet in staat ben om echt gelukkig te zijn :( Oh well. Zomaar wat gemijmer op deze voor mij vrijdag vooravond :)
    Ik reageer bijna nooit maar lees je blog trouw, en hou van je schrijfstijl. Groetjes uit een heel koud Calgary (-23 vandaag).
    Romy

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Herkenbaar, af en toe zelfs schrijnend en verdrietig herkenbaar, en dat op de vroege zaterdagmorgen...

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Jij bent helemaal niet onbestemd. Jij bent TOP!~

    maar oef, ik denk dan maar deze roerige jaren (20-30) gaan voorbij. En dan heb ik niets om over te klagen. Mijn familie is super, mijn Lief is geweldig, zijn familie is leuk, en ondanks dat alles in mijn schoot geworpen lijkt, krijg ik mezelf niet aan het verstand dat ik domweg mag genieten en blijf ik bezig met ervoor te vechten... Misschien moet ik dat eens gaan leren...

    BeantwoordenVerwijderen
  16. heerlijk logje! en heel herkenbaar, al vind ik 40 worden in het licht van wat me de laatste jaren overkomen is, ineens helemaal niet meer zo erg, wel integendeel! maar ik heb nog een jaar, wordt eerst nog 39!
    en heerlijk ook dat je je zo onbestemd kan voelen als je 40 bent, helemaal juist verwoord zoals ik het ook voel!
    nog es proficiat met die 40 trouwens! (ik weet niet zeker of ik dat al deed... tja, aftakelend geheugen hé!)

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Je bent zo oud als je je voelt. Een geboortejaar is absoluut. Leeftijd is relatief. Heerlijk is het leven!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Onbestemd, maar niet onbemind...Zalig toch..!!
    Fijn weekend, lieve groetjes, Margot

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Tja lieve Rap, 't blijft zoals ze zeggen hoor, je bent zo jong al je je voelt....en dat kan idd soms per uur verschillen :-))
    Geniet van alles en dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Mooi en eerlijk logje weer, meid! Ik denk er nooit zo over na, ben al 44! Ik voel me prima, zit lekker in mijn vel en zorg dat ik de verschijnselen van het ouder worden niet erger maak:-)
    Liefs! Samen op naar de 50!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Aan veel dingen kan ik zien dat ik ouder ben.
    Maar als ik toch nog zoveel kan doen en kan betekenen voor anderen, is dat geen probleem.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Dat laatste stuk, dat herken ik maar al te goed. (Behalve de marathon).
    Het is ook net hoe je jezelf ziet.
    Als je jezelf oud ziet dan voel je je ouder.

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Hahaha, ik heb je toch niet aan het denken gezet met mijn blogje "Melancholie"?

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Goed gedaan! Enne... welkom in de lijst van leeftijdblogschrijvers! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen