woensdag 17 augustus 2011

Home alone.....Dank voor het rondje virtueel duolopen!

Vanmorgen bracht ik drie Daltons naar school. Voor het eerst in 9 jaar liep ik vervolgens naar huis wetende dat ik de hele ochtend voor mezelf had op mijn roostervrije dag. En in het echt?

Vond ik er geen zak aan.

Ik had van te voren geprobeerd voor mezelf dates te regelen. Ik ken mezelf namelijk een beetje. En wat ik vreesde gebeurde daadwerkelijk; er stortte bij thuiskomst een oorverdovende stilte bovenop me.

"En nu?", dacht ik met mijn ziel onder mijn arm, rondkijkend in mijn huis zonder Daltons. "In hemelsnaam, wat nu?" Ik had met Ritchie pas om kwart over 9 afgesproken om een virtuele duoloop te gaan doen, maar ik was al om kwart voor 9 al thuis in mijn oorverdovend stille huis.

Het was een last minute date, het virtuele loopje. Nog net op het allerlaatste nippertje geregeld die ochtend. (Ik moet ooit eens iets loggen over het voorlaatste nippertje, daar hoor ik nooit iemand over praten!) Ik voelde de bui der Daltonloosheid namelijk al hangen. Picture it, twitter: Ik ga lopen, ik ook, oh wat leuk, hoe laat ga jij, oh dan ga ik ook, weet je wat, we maken er een virtueel duoloopje van. Zoiets. Hij in Friesland, ik in Zuid-Holland. Meestal loopt hij 10 keer zo ver/lang/snel als ik, maar kniesoor die daar op let!

Ik twitterde uit pure wanhoop om 5 voor 9 dat ik er al klaar voor was. Hij godzijdank ook...maar of ik mij iPhone mee zou nemen. Hmm. Nu ben ik helemaal van de techniek en van de gadgets en je kan mij niet zwaar genoeg behangen met GPS-, snelheid-, hartslag-, en ik weet niet wat voor meters, maar twitteren tijdens het lopen was voor mij nieuw. Geen bril op, zweethanden, autocorrectie; ik zag allerlei beren op de weg. Om maar niet te spreken over bekenden die mij zien lopen-twitteren en wenkbrauwen optrekken en zo. Maar goed, ik deed het en man oh man, wat was het leuk! Wellicht een beetje saai voor de niet-lopers onder ons om te vertellen dat ik dingen twitterde als "5 km", maar wij vonden het leuk!

Ik liep een rondje van 7,5 km. 5'28" de km, ik was blij. Ritchie liep hetzelfde rondje noggen keer, en uiteraard een stuk rapper. Hij is namelijk officieel maf, for the record. Maar ik had met hem dat tweede rondje eigenlijk moeten meelopen, want na mijn douche had ik nog een uur over voor ik de Daltons weer uit school mocht halen. Seriously, ik moet weer even leren wat het is om tijd voor mezelf te hebben en invulling vinden voor tijd voor mij. Het is bizar dat je vergeet wat chillen is.

Maar goed, vandaag was mijn vuurdoop en ben ik gered door een officiele mafketel. Thanx dear!

14 opmerkingen:

  1. Momenten dat ik echt alleen ben komen sporadisch voor en zijn nog sporadischer van te voren bekend. Als het zo ver is, kijk ik paniekerig om me heen wat ik in vredesnaam allemaal voor 'ontzettend leuke dingen' kan gaan doen. Ik kan me niet herinneren dat ik ook echt iets zinnigs heb bedacht; meer dat ik een beetje met mijn ziel onder mijn arm liep. Nu lijkt er weer een dag aan te komen waarvan ik al weet dat ik alleen zal zijn; kinderen op schoolreisje en Marc mee als begeleider. En ik neem vrij. Maar wat ik ga doen.... Daar kan ik gelukkig nog even over nadenken, maar ik vrees dat ik het al weet: Genieten van het feit dat ik naar mijn 'eigen' muziek kan luisteren maar vervolgens afwachten tot ze weer terug zijn. En toch kijk ik er naar uit....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zal volgende keer wat meer twitteren... Nu stonter een interval oppet programma. Normaal zou ik je doodtwitteren onderweg en overladen met onzinfoto's ensow, hehehe. CU next time on the 'digital highway' buddy!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Daar had ik lang, lang geleden ook last van, van dat stille-huis syndroom. Nu allang niet meer. En ik geniet van de momenten voor mezelf. Met volle teugen. En als er eens toevallig een studiedag is op mijn vrije dag, dan baal ik daar zelfs gewoon een beetje van.

    Want -oeh oeh- wat is tijd voor just me, myself and I toch lekker.

    Echt.

    Let maar op.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een groot deel van de tijd was al om. let op mijn woorden: binnen de kortste tijd vraag je je af, wanneer je eens iets meer tijd voor jezelf kunt hebben!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat nippertje ben ik heel benieuwd naar, story of my life namelijk! Verder: utkompgoed, utkompgoed, die tijd wordt naafloos ingevuld je zal het zien!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dat wat jij schrijft, dat ik echt mijn horror-toekomst-scenario. Ik heb nog 3 jaar om te bedenken wat ik ga doen tegen die tijd, maar echt. Het lijkt me horror.
    Ik heb je stuk dan ook gelezen met hoge hartslag ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. ik kan niet wachten op de me-time! ik had dinsdag een dag voor mezelf (kinderen op BSO/Creche en ik nog dag vrij) en ik vond het heerlijk; eindelijk eens de enorme zooi decimeren (tekeningen die gewoon in de papierbak kunnen zonder dat er gezeurd wordt dat-ie niet weg mag), boodschappen doen (zelfs dat vond ik lekker) ongestoord op de IPad, mijn eigen muziek (ipv minidiscobagger). En als Wessel naar school gaat, is het plan om te gaan sporten én om achtertallige klussen in huis op te pakken. dus als je hier nog ideen uit put ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. tijd voor je zelf...... ik zou t werkelijk niet meer weten, ik vind het al kaal als ik op de zaak in mn eentje een plas op t toilet doe met de deur dicht ;-)
    hihihihi

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oh, heerlijk (af en toe) het rijk alleen. Ik heb dat, tot mijn grote geluk, vrij regelmatig! Geniet er met volle teugen van.
    En leuk, dat virtuele loopje!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Haha, mafketel.... rennen alleen is al voor gekken, laat staan dat je erbij twitter! (-;

    Oke. Ik ben jaloers, op het rennende wezen dat jij bent. (-;

    En verder wel herkenbaar. Eerst kijk je uit naar een dag eindelijk alleen, en vervolgens ben je alleen en is dat toch wel raar.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik ben ook wel benieuwd naar de terugkomstverhalen van de Daltons.
    Vrolijke regengroet

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Zo helemaal alleen thuis, zie ik ook niet zitten. Ik denk dat je op voorhand een planning moet maken want anders weet je niet wat doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ach, elke vrije seconde die je voor jezelf pakt/hebt wordt in drievoud weer bij je weggeplukt. Denkend daaraan leer je wel genieten van je vrije tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. 'Het lege nest syndroom' noemen ze dat, als al kinderen zijn uitgevlogen, in dit geval naar school. Dat het verdere 'uitvliegen' nog maar heel lang mag wegblijven...
    Leuk trouwens, zo'n virtueel loopje: was jouw redding voor de ochtend!

    BeantwoordenVerwijderen