De hele avond bij je collega op schoot bij Iron Maiden

Op werk pesten ze me met P.
P en ik gieren sympatisch snoeihard door de bocht. We kunnen uuuuuuren vollullen en we kunnen nog harder met elkaar lachen.
Maar we moeten het niet over politiek hebben, want dan wordt het nasty.
Maar als we dan even botsen, beginnen we gewoon over muziek en is alles weer pais en vree tussen ons.
En zo niet dan toch.
We zijn geen directe collega's: op personeelsfeestjes valt ons gedrag dus nogal op.
Een avondje samen vertrekken van een feestje heeft me ooit twee jaar opmerkingen gekost.

P en ik lachen erom. We lullen over zijn vriendinnetjes en de problemen op dat vlak en ik lul over mijn onzekerheden en de problemen op dat vlak. P en ik weten wel beter. Platonischer dan wij komt in dit universum niet voor. Maar man oh man, wat zijn we dol op elkaar. Als ik Wijzemans was, zou hij zomaar mijn Draakje geweest kunnen zijn.

Goed. Rode draad. Gisteren gingen wij samen naar Iron Maiden. (In december gaan we samen naar Purple! Sorry, rode draad...)

Voor mij jeugdsentiment, Maiden. Ik was er bij in 1986, in de Groenoordhallen bij de Caught Somewhere in Time Tour. Mijn aller-, allereerste rockconcert. Ik was 15. Ik schrijf deze regel met een snik in mijn keel, dat begrijpen jullie.
Voor hem goede smaak. Hij was er toen niet bij, maar hij kent de historie....en hij waardeert het.

We gaan zitten. We hebben hele goede plekken. Op de eerste ring.

Ware. Het. Niet. Dat.

Naast mij zit een man die zo bizar dik is, dat ik het bijna niet kan uitleggen, zo dik. Hij kan zijn armen niet over elkaar leggen over zijn buik. De vingers raken elkaar net. Hij moet letterlijk zijn buik verleggen om mij in staat te stellen om maar de helft van mijn stoel in bezet te nemen.

Ik: "P, vind je het erg dat ik de hele avond heul erg dicht tegen je aan kom zitten?"

Die avond blijkt waarom ik terecht zoveel van P hou. Hij en ik hebben de hele avond veel te dicht tegen elkaar aan gezeten. En we hebben allebei met onze über-dikke vriend gebabbeld.

's Avonds in de auto bij het afscheid kijken we elkaar aan.

Te weinig oude nummers, vind je niet?